مقایسه زمان گذشته با اسم مفعول (Past Simple vs Past Participle)

مقایسه زمان گذشته با اسم مفعول در زبان انگلیسی

مقدمه: مقایسه زمان گذشته با اسم مفعول

صحبت کردن در مورد زمان، به خصوص زمان گذشته، در زبان انگلیسی اهمیت بسیاری دارد.‌ یکی از بهترین روش‌های تمرین زمان گذشته در زبان انگلیسی، صحبت کردن در مورد کارهایی است که در گذشته انجام داده اید. به عنوان مثال، می‌توانید به این پرسش‌ها پاسخ دهید:

What did you eat for breakfast/dinner yesterday?

What did you do in your free time?

What’s the nicest thing that happened to you the day before?

Did you enjoy your day at work/school?

برای پاسخ دادن به این پرسش‌ها باید از انواع زمان های گذشته استفاده کنید. این کار همینطور تمرین خوبی برای استفاده از شکل گذشته افعال در زمان گذشته و اسم‌های مفعول است. اگر شما هم روش درست استفاده از این دو را بلد نیستید، با ما همراه باشید. در این مطلب قصد داریم با مقایسه زمان گذشته با اسم مفعول روش‌های درست صحبت کردن در مورد اتفاقات گذشته را به شما یاد دهیم.

برای تمرین بیشتر می‌توانید پرسش‌های بالا را پاسخ دهید و پاسخ خود را روی‌ یک تکه کاغذ بنویسید و در طول خواندن این پست درستی آن‌ها را بررسی کنید.

مرور کلی زمان گذشته

همانطور که می‌دانید، در زبان انگلیسی سه زمان وجود دارد:

• زمان گذشته
• زمان حال
• زمان آینده

زمان را می‌توان از نوع فعل در جمله تشخیص داد. بسته به زمان جمله در زبان انگلیسی، تغییرات مشخصی روی فعل‌ها اتفاق می‌افتد یا فعل‌ها به نحوی برای تطابق با زمان جمله تغییر پیدا می‌کنند.

هر کدام از این زمان‌ها می‌تواند به چهار دسته‌ی دیگر تقسیم بندی شود (ساده، استمراری، کامل و کامل استمراری). پس می‌توان گفت، چهار نوع زمان گذشته در زبان انگلیسی وجود دارد:

• گذشته ساده
• گذشته استمراری
• گذشته کامل
• گذشته کامل استمراری

گذشته ساده در زبان انگلیسی

گذشته ساده، ساده ترین حالت زمان گذشته در زبان انگلیسی است. این زمان وقتی مورد استفاده قرار می‌گیرد که کاری در گذشته انجام شده و پایان یافته باشد. به عنوان مثال:

I ate a chicken sandwich.

گذشته‌ی استمراری در زبان انگلیسی

ما از زمان گذشته استمراری برای بیان اتفاقاتی استفاده می‌کنیم که در گذشته رخ داده اند و تمام شده اند، اما در هنگام رخ دادن‌ یک اتفاق دیگر ادامه داشته اند. : به عنوان مثال:

I was eating a chicken sandwich when he called me.

Was نشان می‌دهد که این اتفاق در گذشته رخ داده است، اما بخش -ing دار فعل نشان دهنده‌ی ادامه دار بودن یا استمرار عمل در گذشته است.

گذشته کامل در زبان انگلیسی

از گذشته کامل برای صحبت در مورد اتفاقاتی استفاده می‌شود که در گذشته قبل از زمان خاصی یا قبل از رخ دادن‌ یک اتفاق دیگر کامل شده اند. به عنوان مثال:

I had eaten a chicken sandwich that my mother had made for me.

وجود had به همراه اسم مفعول eaten در این جمله به ما نشان می‌دهد که زمان فعل گذشته استمراری است.

گذشته کامل استمراری در زبان انگلیسی

گذشته کامل استمراری در زبان انگلیسی زمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد که کاری در گذشته قبل از رخ دادن اتفاق دیگری در حال انجام بوده است. به عنوان مثال:

I had been eating chicken sandwich from the local diner until I learned to cook on my owm.

تا این جا مرور کوتاهی برای یادآوری بر انواع زمان‌های گذشته در زبان انگلیسی انجام دادیم. از این جا به بعد تنها روی گذشته ساده و گذشته‌ی کامل تمرکز خواهیم کرد. زمانی که استفاده از این دو زمان را یاد بگیرید، صحبت کردن در مورد اتفاقات گذشته برایتان بسیار ساده خواهد شد.

مقایسه زمان گذشته با اسم مفعول

زمان گذشته چیست؟

اولین کاری که باید برای مقایسه زمان گذشته با اسم مفعول انجام دهیم تعریف این دو عبارت است. همانطور که می‌دانید، سه نوع زمان برای صحبت در مورد اتفاقات در زبان انگلیسی وجود دارند. جمله‌ی ما می‌تواند در مورد اتفاقی باشد که در گذشته رخ داده است، در حال حاضر در حال رخ دادن باشد، یا در آینده رخ دهد.

زمان گذشته را بر طبق دیکشنری آکسفورد می‌توان این طور تعریف کرد: “زمانی که نشان دهنده‌ی اتفاقی است که در گذشته رخ داده یا حالتی که در گذشته وجود داشته است.”

اگر به پرسش اول ابتدای متن‌ یعنی “What did you eat for breakfast yesterday” بازگردیم، با دقت به کلمه‌ی “yesterday” می‌توانید متوجه شوید که پرسش در مورد زمان گذشته است، و در مورد اتفاقی از شما سوال می‌پرسد که انجام شده و پایان یافته است. پاسخ به این سوال می‌تواند این طور باشد:

I ate a chicken sandwich for breakfast yesterday.

I had eaten buttered toast and scrambled eggs by 10 AM yesterday…and I was still hungry!

در جملات بالا، فعل “To eat”‌یعنی زمان حال فعل خوردن تغییر یافته و به فرم “ate” یا “had eaten” تبدیل شده است تا نشان دهنده‌ی زمان گذشته در این جملات باشد.

اسم مفعول چیست؟

طبق تعریف دیکشنری آکسفورد، اسم مفعول “فرمی‌از فعل است که معمولا به -ed پایان پیدا می‌کند و برای ساخت حالت کامل فعل و فعل‌های مجهول و گاهی صفت‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.”

فعل‌هایی که به فرم اسم مفعول در می‌آیند معمولا به -ed ختم می‌شوند. به عنوان مثال: “Talked”

می‌توان از اسم‌های مفعول به عنوان صفت استفاده کرد. به عنوان مثال، “The book has already been talked about”. در این جمله عبارت “talked”‌ یک صفت است.

اسم مفعول معمولا برای ساخت حالت کامل فعل‌ها، مانند گذشته‌ی کامل، مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای ساخت حال کامل به کلمه‌ی “have” و برای ساخت گذشته کامل به کلمه‌ی “had” و اسم مفعول نیاز داریم. به عنوان مثال:

I had lived in the United States for seven years before coming back home.

I have listened to this song five times now.

مقایسه‌ی زمان گذشته و اسم مفعول: تفاوت‌ها

حالا که همه‌ی عبارت‌های لازم را معرفی کردیم، وقت مقایسه زمان گذشته با اسم مفعول فرا رسیده است. ممکن است بپرسید تفاوت این دو با هم چیست؟ خب م در ادامه ی این مقاله، به سراغ مقایسه زمان گذشته با اسم مفعول می رویم!

زمان گذشته‌ یک زمان است که نشان دهنده‌ی اتفاقاتی است که در گذشته رخ داده اند، اما اسم مفعول‌ یک زمان نیست. اسم مفعول حالتی از فعل است که به تنهایی کاربردی ندارد و برای استفاده از آن در جمله به فعل‌های کمکی مانند “have” یا “had” نیاز دارید.

جملات زیر نمونه‌های استفاده از زمان گذشته در فعل‌ها هستند:

I lived in the United States for seven years.

I listened to this song five times.

We talked about this book.

I ate breakfast at 10 o’clock yesterday.

این جملات استفاده از اسم مفعول را نشان می‌دهند:

I had lived in the United States for seven years.

I have listened to this song five times.

The book has been talked about.

I had eaten breakfast by 10 o’clock yesterday.

اسم مفعول‌های با قاعده و بی قاعده

تا این جا در مورد مقایسه زمان گذشته با اسم مفعول صحبت کردیم. حالا وقت آن است که اسم‌های مفعول را دقیق‌تر بررسی کنیم. به طور کلی، دو نوع اسم مفعول وجود دارد، اسم مفعول باقاعده و اسم مفعول بی‌قاعده.

حالت گذشته ساده و اسم مفعول بسیاری از فعل‌ها مشابه هم است.

اما در بعضی از فعل‌ها، زمان گذشته و اسم مفعول فعل با هم متفاوت هستند. به این فعل‌ها، فعل‌های بی‌قاعده گفته می‌شود.

یادگرفتن زمان‌های فعل‌ها ممکن است در ابتدا برایتان مشکل باشد. یادگرفتن فعل‌های باقاعده ساده است چون همه‌ی آن‌ها از قاعده‌ی مشخصی پیروی می‌کنند. اما برای یادگرفتن فعل‌های بی‌قاعده و اسم‌های مفعولِ آن‌ها باید زمان زیادی صرف کنید و همه‌ی حالت‌های آن‌ها را به خاطر بسپارید. در این جدول چند نمونه دیگر فعل و اسم مفعول بی‌قاعده‌ی دیگر قرار داده ایم:

کاربرد‌های دیگر اسم مفعول

قبلا در مورد کاربرد‌های اسم مفعول در فعل‌های کامل صحبت کردیم. کاربرد‌های دیگر اسم‌های مفعول ساخت جمله‌های مجهول و استفاده به عنوان صفت است. به عنوان مثال:

She tried to fix the broken toy. (صفت)

There’s a frozen chicken in the refrigerator. (صفت)

All the books were written by him. (جمله‌ی مجهول)

The car was driven by max. (جمله‌ی مجهول)

تمرین مقایسه‌ زمان گذشته با اسم مفعول

اگر دوست دارید استفاده از زمان گذشته در انگلیسی را بهتر یاد بگیرید،‌ یک دفترچه خاطرات درست کرده و خاطرات روزانه‌ی خود را به زبان انگلیسی در آن بنویسید. صحبت کردن در مورد وقایع روزانه و اتفاقاتی که در طول روز برایتان رخ داده اند به شما کمک می‌کند تا بیشتر از فعل‌های گذشته و اسم‌های مفعول استفاده کنید و آن‌ها را بهتر یاد بگیرید. خاطرات روزانه‌ی خود را قبل از خواب بنویسید و پرسش‌هایی مانند پرسش‌های ابتدای متن از خود بپرسید و به آن‌ها پاسخ دهید.

می‌توانید با روخوانی کردن نوشته‌های خود یا ارسال آن‌ها به‌ یکی دیگر از دوستان زبان آموز خود متوجه اشتباهاتتان شوید و آن‌ها را اصلاح کنید.

منابع آیلتس

نتیجه‌ی مقایسه زمان گذشته با اسم مفعول در زبان انگلیسی

در این پست در مورد مقایسه‌ زمان گذشته با اسم مفعول صحبت کردیم و تفاوت‌های آن‌ها را بررسی کردیم. پس استفاده از این دو دیگر نباید برایتان مشکل باشد. با تمرین کافی می‌توانید همه‌ی انواع اسم‌های مفعول با قاعده و بی قاعده و کاربرد‌های آن‌ها در زمان‌های کامل، جملات مجهول و به عنوان صفت را یاد بگیرید. امیدواریم این پست آموزش زبان انگلیسی برای شما مفید بوده باشد.